Mâverdi'ye göre âyet Ebucehil hakkında nazil olmuştur. Rivâyete göre Ebucehil bir yetimin vasisi (velisi) bulunuyordu. Bir gün söz konusu yetim ihtiyaç içerisinde ona gelerek malından bir şey ister. Ebucehil de onu iterek isteğine kulak vermez. Kureyş'in ileri gelenleri de çocuğu yardım etmesi için Rasülüllah’a göndererek onunla alay etmek isterler. Yetim onların maksatlarını bilmediği için Resulullah'a gelip yardım ister. Hiçbir ihtiyaç sahibini geri göndermek adeti olmayan o yüce peygamber (s.a.v) hemen kalkar, çocukla beraber Ebucehil'in yanına varır. Ebucehil hemen ona malını verir. Bunu üzerine Kureyş Ebucehil'e ''sen de sapıttın..'' derler. Ebucehil ise'' Hayır, sapıtmadım. Fakat onun sözleri öyle dehşet uyandırdı ki bende, vermezsem helak olacağımdan korktum '' diyerek cevap verir.
Âyetin nüzul sebebi hakkında Ebucehil'in yanı sıra cimrilikleri, yoksullara, düşkünlere eziyet ve onları hor görüp itip kakmaları ile tanınan Velid İbn Âiz, Ebusüfyan, As İbn Vâil es Sehmî, Velid b. Muğıre gibi başka isimler de rivâyet edilmiştir.
Âyet bunlardan biri veya hepsi için nazil olmuş olabilir. Fakat hüküm sadece onlara sınırlı değildir. Her yerde ve her zaman bu kimselere benzeyen tüm insanları kapsar. İnişe sebep gösterilen olaylar Furkan suresinin 32, 33. ayetlerinde açıklanan Kur’ân’ın tedriciliğiyle ilgili gerekçelere uyumludur.
güzell
YanıtlaSilAçık ve net...
YanıtlaSil